Na składowisku w Siedliskach zainstalowano sześć tzw. świeczek, czyli pasywnych pochodni. Ich zadaniem jest spalanie gazu składowiskowego, który ulatnia się z odpadów. Proces spalania przekształca gaz w składniki, które nie wywołują uciążliwych zapachów — czytamy w nadesłanym komunikacie.

Jest to kolejny krok w walce z odorami, poprzedzony zastosowaniem przesypek ziemnych i piaskowych, które absorbują część związków zapachowych oraz montażem biofiltrów. Gaz składowiskowy, będący naturalnym produktem rozkładu odpadów organicznych, jest źródłem nieprzyjemnego zapachu. Składa się głównie z metanu, dwutlenku węgla oraz setek lotnych związków śladowych, które powstają w wyniku beztlenowego rozkładu odpadów. Procesu tego nie można zatrzymać ani „zakręcić kurka”, jednak możliwe jest podjęcie wielu synergicznych działań, mających na celu kontrolę wpływu składowiska na środowisko.

„Bierny system odgazowania to jedno z takich działań” – tłumaczy Piotr Ciszewski, kierownik Działu Ochrony Środowiska w spółce „Eko-MAZURY”. „Polega on na wykonaniu montażu pochodni na istniejących studniach, które spalają gaz wydobywający się pod własnym ciśnieniem. Ostatnie testy wykazały, że system działa bezpiecznie i efektywnie.”

Kolejnym etapem będzie przejście z pasywnego na aktywne odgazowanie składowiska. Proces instalacji tzw. pochodni mobilnych jest czasochłonny – skompletowanie całego systemu może trwać kilka miesięcy, ponieważ nie są to produkty dostępne „z półki”. Dodatkowo system będzie wymagał starannej regulacji.

Warto zaznaczyć, że składowisko odpadów to nie to samo, co technologiczne procesy przemysłowe, gdzie można kontrolować wszystkie parametry. Procesy zachodzące na składowisku mają znacznie mniejszą możliwość kontroli, co często prowadzi do problemów z uciążliwością odorową, nawet przy zachowaniu najwyższych standardów.

Czy przestanie śmierdzieć? Komentarz redakcji

Instalacje odgazowujące stosowane przy składowaniu odpadów mają na celu zarządzanie gazami powstającymi w wyniku rozkładu materii organicznej w odpadach. Istnieją dwa główne typy instalacji odgazowujących: bierne i czynne. Oto różnice między nimi:

Instalacja odgazowująca bierna

Charakterystyka:

• Brak mechanicznych urządzeń: Instalacja bierna nie korzysta z pomp ani innych mechanicznych urządzeń do wymuszania przepływu gazów.
• Naturalne ciśnienie: Odprowadzanie gazów opiera się na naturalnym ciśnieniu gazów powstających w wyniku rozkładu odpadów.
• Prostota: System jest prostszy w budowie i eksploatacji.
• Koszty: Niższe koszty instalacji i utrzymania w porównaniu do instalacji czynnych.
• Składniki: Zazwyczaj składa się z perforowanych rur umieszczonych w składowisku, które prowadzą gaz do otworów wentylacyjnych lub biofiltrów.

Zalety:

• Niższe koszty instalacji i eksploatacji.
• Mniej skomplikowane w utrzymaniu.
• Brak potrzeby zasilania energią elektryczną.

Wady:

• Mniejsza efektywność w odprowadzaniu gazów, szczególnie w dużych składowiskach.
• Niezdolność do kontrolowania przepływu gazów, co może prowadzić do niekontrolowanych emisji.
• Ograniczona możliwość odzysku gazu składowiskowego do celów energetycznych.

Instalacja odgazowująca czynna

Charakterystyka:

• Mechaniczne urządzenia: Wykorzystuje pompy lub dmuchawy do aktywnego wyciągania gazów ze składowiska.
• Kontrola przepływu: Umożliwia dokładne kontrolowanie przepływu gazów.
• Składniki: System składa się z sieci rur odgazowujących, pomp, kompresorów oraz ewentualnie urządzeń do oczyszczania i przetwarzania gazu.

Zalety:

• Wyższa efektywność w odprowadzaniu gazów, co jest szczególnie ważne w dużych składowiskach.
• Możliwość odzysku gazu składowiskowego, który może być wykorzystywany jako źródło energii.
• Lepsza kontrola nad emisjami gazów, co może zmniejszyć ryzyko wybuchów oraz negatywny wpływ na środowisko.

Wady:

• Wyższe koszty instalacji i utrzymania w porównaniu do systemów biernych.
• Wymagania dotyczące zasilania energią elektryczną i regularnej konserwacji.
• Bardziej skomplikowany w eksploatacji.

Wybór między instalacją odgazowującą bierną a czynną zależy od wielu czynników, takich jak wielkość składowiska, ilość produkowanego gazu, dostępność środków finansowych oraz wymagania dotyczące zarządzania emisjami gazów. Instalacje bierne są prostsze i tańsze, ale mniej efektywne, podczas gdy instalacje czynne są bardziej kosztowne, ale zapewniają lepszą kontrolę i możliwość odzysku gazu do celów energetycznych.

Podjęcie działań przez Eko-Mazury jest krokiem w dobrym kierunku, jednak pytanie, czy składowisko w Siedliskach przestanie w końcu śmierdzieć, pozostaje otwarte. Jak każda technologia, również i ta wymaga czasu, regulacji i dalszych inwestycji, aby mogła spełnić swoje zadanie w pełni. Mieszkańcy mogą więc mieć nadzieję, że w niedalekiej przyszłości ich otoczenie stanie się wolne od nieprzyjemnych zapachów, jednak droga do tego celu może być jeszcze długa i wyboista.