Kiedy obywatel wyrazi swoje niezadowolenie z jakości drogi, która rozpada się po pierwszej ulewie, słyszy: „Nie hejtuj, drogi obywatelu!”. Nazywanie krytyki hejtem to jednak wygodna taktyka – można machnąć ręką, nie zagłębiając się w meritum. Niestety, w efekcie władza zamienia się w twierdzę, a odcięcie od głosów obywateli staje się najwyraźniej dowodem na… dojrzałość? Doprawdy, warto przypomnieć sobie, czym jest krytyka.
Krytyka, czyli przykra, lecz czasem nawet pomocna wskazówka – coś, co może podpowiedzieć, że decyzje władz nie zawsze trafiły w dziesiątkę. Ale kto by to przyjął na chłodno, kiedy łatwiej od razu zasłonić się „hejtem” i ocenić opiniotwórców jako niewdzięczników? Przecież tylko „hejterzy” chcieliby, aby szpital funkcjonował, szkoły nie miały dziurawych dachów, a miejskie autobusy faktycznie dojeżdżały na czas!
Ależ nie ma co wymagać od władzy twardej skóry – niech pozostanie porcelanowo delikatna i wrażliwa, bo przecież krytyka boli! Czy to, że ktoś podpowiada, co poszło nie tak, może być naprawdę coś wartego uwagi? Oczywiście, że nie – to tylko jad sfrustrowanych obywateli! Każdy, kto miałby odrobinę szacunku, pogratulowałby władzy bez szemrania i czekał, aż następnym razem poprawią się w magiczny sposób.
No dobrze, a gdyby tak władzom przydała się twarda skóra, żeby – uwaga – spróbować usłyszeć głos ludzi? Gdyby zamiast wyciągać od razu proporzec „hejtu”, pomyślały: „Może faktycznie jest coś, co można by poprawić?”. Bo demokracja, moi drodzy, polega na dialogu, nie na rzucaniu rękawicy każdemu, kto się nie zgadza.
Władza, która potrafi usłyszeć krytykę bez dramatyzmu, zyskuje o wiele więcej. A zyskać może i szacunek, i autorytet – nie przez „zbywanie hejterów”, lecz dzięki umiejętności dostrzegania faktów, reagowania na potrzeby ludzi, którzy powierzyli jej decyzje.
W końcu „twarda skóra” pozwala przetrwać nie tylko bez urazy, ale i w duchu zdrowej demokracji. Bo władza, która słucha – a nie szuka ataku tam, gdzie jest tylko konstruktywna krytyka – zyskuje nieocenione wsparcie swoich obywateli.
